Heroiczne czyny

Na zielonej murawie lotniska,

dla niego, co lecieć chce ze spadochronem,

awionetka czeka przygotowana,

bo w nim  od zawsze tkwi dusza ułana.

Decyzję podjąć jest niezwykle trudno,

chociaż to nie ostatni lot ich  życia,

pragnie dać ojcu cząstkę swej wątroby,

w tym heroicznym czynie nie widzi przeszkody.

Biorca narządu nie chce poświęcenia,

usilnie prosi o zmianę decyzji,

nie docierają  żadne argumenty,

próżne są pouczenia, rady i wykręty.

Miłość tych dwojga wystawiona próbie,

oni  w swych czynach nie widzą zagrożeń,

piękni  i młodzi, dobrze wykształceni,

z  chwilą poznania, są siebie spragnieni.

Jak dwa anioły w przestworzach szybują,

z wielką miłością i zauroczeniem,

czy piękniej można wyrazić uczucia,

w męskich ramionach bezpiecznego czucia.

 Oby sielanka taka wiecznie trwała,

nie skończyła się, jak  Ikara loty,

a miłość piękną drogą  do ołtarza,

utkana była w anielskie gawoty.
.